Uitvoering

Iedereen heeft het recht om, door middel van een verzoek of een voorafgaande wilsverklaring, euthanasie aan te vragen. Het staat de arts vrij om, indien aan de wettelijke voorwaarden voldaan is, de euthanasie al dan niet uit te voeren. De arts kan hiertoe niet worden verplicht. Indien hij weigert, is hij op er op basis van artikel 14 van de Euthanasiewet wel verplicht om dit tijdig aan de patiënt of vertrouwenspersoon te melden, zodat deze eventueel een andere arts kunnen zoeken die wel bereid is de euthanasie uit te voeren. Hierbij moet de arts zijn weigering motiveren en eventueel het patiëntendossier doorgeven aan de door de verzoeker of vertrouwenspersoon aangeduide arts. Hoewel dit reeds meerdere keren werd voorgesteld, werd een doorverwijzing nog niet in de Euthanasiewet opgenomen.

Euthanasie kan enkel uitgevoerd worden door een arts. Artikel 3 en 4 van de Euthanasiewet stellen dat “de arts die euthanasie toepast, pleegt geen misdrijf wanneer....”. Anders gezegd betekent dat verpleegkundigen, familieleden, en andere niet-artsen zich niet op de Euthanasiewet kunnen beroepen om een euthanasie te rechtvaardigen. Euthanasie is een medische handeling die enkel voor artsen is voorbehouden. Verpleegkundigen mogen enkel voorbereidende handelingen stellen.

Hoe wordt een euthanasie nu in de praktijk uitgevoerd?

Euthanasie is in principe een proces dat verloopt in twee fasen. In de eerste fase wordt de patiënt, door inspuiting van barbituraten, in een kustmatige coma gebracht. De arts kan de barbituraten ook toedienen via een infuus of, indien de patiënt dit verkiest, kunnen de barbituraten ook via een drankje ingenomen worden. Vele patiënten overlijden reeds in deze eerste fase. Barbituraten veroorzaken immers ook een onderdrukking van het ademhalingscentrum waardoor de patiënt stopt met ademen. De tweede stap is het toedienen van een spierverslapper, waardoor de ademhalings- en hartspieren worden verlamd. De bewusteloze patiënt stopt met ademen, en na een aantal minuten treedt de dood in.